« شام هجران »     
شب غم سر شد و آخر شد شام هجران
به سویت پر کشم با این دل خون، فاطمه جان
به بالینم بیا تا، دهم من جان خود را
به سوى کوثر امشب، روم با ذکر زهرا
بیا این سحر، مرا هم ببر، به سوى بزم جانان
چو بینم تو را، شود با صفا، شب دیدار مهمان
( بیا فاطمه (2) به بالین
من اى یار ) (2)
به بال خسته ‏ام پر مى‏کشم تا اوج
افلاک
دگر راحت شدم از دیدن آن چادر و خاک
نبینم با دل زار، دگر آن کوچه‏ ى یار
نیاید بر دل من، دگر یادى ز مسمار
بیا مادرم، تو بر بسترم، که بر حالم طبیبى
چو مهمان بیا، به چشم ترم، که بر جانم حبیبى
( بیا فاطمه (2) به بالین
من اى یار) (2)